آنچه دل را می نوازد درد از اسیر شهرستانی غزل 322

1 آنچه دل را می نوازد درد بیدرمان اوست آنکه جان را زنده دارد آتش پنهان اوست

2 دیده از مکتوب زخم تازه ای روشن نکرد دل شهید انتظار قاصد پیکان اوست

3 تا غبار غیر ننشیند به طرف دامنش سرزمین دیده من عرصه جولان اوست

4 گرم شد بازار چاک سینه در فصل بهار نکهت پیراهن گل گردی از دامان اوست

5 هر که از یاد تو شد در مصر تنهایی عزیز گر به بزم وصل یوسف جا کند زندان اوست

6 از دلم چون غنچه می روید شکستن هر نفس شیشه من خانه زاد ساغر پیمان اوست

7 عشق هر جا از کمال خود سخن گوید اسیر شاه بیت آفرینش حرفی از دیوان اوست