این چه شورست که از شوق تو از غالب دهلوی غزل 247

1 این چه شورست که از شوق تو در سر دارم؟ دل پروانه و تمکین سمندر دارم

2 آهم از پرده دل بی تو شرر می بیزد شیشه لبریز می و سینه پر آذر دارم

3 ای متاع دو جهان رنگ به عرض آورده هان صلایی که ازین جمله دلی بردارم

4 من و پشتی که به خورشید قیامت گرم ست تکیه بر داوری عرصه محشر دارم

5 آن چرا در طرب و این ز چه ره در تعب است؟ خنده بر غفلت درویش و توانگر دارم

6 کیست تا خار و خس از رهگذرش برچیند؟ دگر امشب سر آرایش بستر دارم

7 پرتو مهر سیاهی ز گلیمم نبرد سایه ام سایه شب و روز برابر دارم

8 سوخت دل بی تو ز وصلم چه گشاید اکنون؟ حسرتت بیشتر و ذوق تو کمتر دارم

9 کهنه تاریخی داغم نفسم شعله ورست شرح کشاف صد آتشکده از بر دارم

10 هم ز شادابی ناز تو به خود می بالم ریشه در آب ز تار دم خنجر دارم

11 رازدار تو و بدنام کن گردش چرخ هم سپاس از تو و هم شکوه ز اختر دارم

12 مرحبا سوهن و جان بخشی آبش غالب خنده بر گمرهی خضر و سکندر دارم