تعالی الله چه حسنست از عبدالقادر گیلانی غزل 20

1 تعالی الله چه حسنست این که چون برقع براندازد اگرباشد دل از آهن که همچون موم بگدازد

2 همه خوبان به حسن خویش می نازند چنان باشد که حسن او به روی خوب می نازد

3 بود رسم پری رویان که با دیوانگان سازند شدم دیوانه آن تندخو یاری که او با من نمی سازد

4 مکن ای مدّعی عیبم اگر نالم جدا از یار که من در هجر می سازم و لیکن دل نمی سازد

5 کجا پروا کند محیی که در عالم بود عاری چنان مشغول کار است او که با خود هم نپردازد