1 آنچه ارکانی و آنچه گردونیست زان جهان پوستهای بیرونیست

2 هرکه اندر جهان دین باشد هر دمش آسمان زمین باشد

3 مرد تا در جهان دین نرسد از گمان در ره یقین نرسد

4 نردبان سوی گل گرانها راست نردبان سوی دل روانها راست

5 ز منی دان زمانه ساخته را بی‌ونوا خوان فلک نواخته را

6 خوارتر کس فلک نواخته است زانکه با او زمانه ساخته است

7 هرکه او با زمانه در سازد عقبی او را ز پیش بندازد

8 ای در این پست مانده همچون مست شکری سوی جان و دل بفرست

9 تو که در بندِ حرص و آز شدی همچو زر در دهان گاز شدی