چه شود گر تو شوی جان کسی از فیض کاشانی غزل 902

1 چه شود گر تو شوی جان کسی شبکی سر زده مهمان کسی

2 پیشت آرد ز دل و جان خانی بپذیری بکرم خوان کسی

3 دل و جان اردل و جان آرد پیش ای فدای تو دل و جان کسی

4 همه جانها بفدای تو شود که تو هم جانی و جانان کسی

5 گر ملامت کندم واعظ شهر دل من نیست بفرمان کسی

6 سخنی رفت ز خوبی گفتم آیتی آمده در شأن کسی

7 ظلمت زلف تو کفر است و ضلال نور رخسار تو ایمان کسی

8 خال و خط تو و روی چو مهت آیت و سورت و قرآن کسی

9 میکند فیض نثارت چه شود بپذیری بکرم جان کسی