1 چه شود گرم نوازی به عنایت خطابی نه اگر برای لطفی به بهانهٔ عتابی

2 ته پای جان شکاری دل من به خون زند پر چو کبوتری که افتد به تصرف عقابی

3 چو منش رکاب بوسم چه سبک عنان سواری چو به غیر همعنان شد چو بلا گران رکابی

4 همه خرقهٔ صلاحم شده خارخار و گل گل ز میی که داغ آن می نرود به هیچ بابی

5 بگذار درس دانش که نهایتی ندارد ز کتاب عشق وحشی بنویس یک دو بابی