چه بود با سر زلف تو کار جان از نیر تبریزی غزل 46

1 چه بود با سر زلف تو کار جان بسر آید زتار او کسلد رشت وجان بدر آید

2 سپر به پیش سپارد از این ستاره زمین را گر آسمان همه با آفتاب و با قمر آید

3 بیا به بین که چه حال است از انتظار تو ما را نه جان ز تن بدر آید نه قاصدی ز در آید

4 گر از نظر فکند تیره غمزه ام چه ملامت دگر نمانده نشانی ز من که در نظر آید

5 فرشتۀ تو بدین ناز جان گداز و گر نه کجا تحمل کوهی ز طاقت بشر آید

6 هزار بار گرم بشکنی ز تیر جفا پر چو باز تیر تو بینم مرا ز شوق پر آید

7 بگو بجان ز کمان بر گذشت ناوک مژگان بیا بلب که ز جانانه پیک خوشخبر آید

8 نهال قدّ تو تا دیده دید یافت که آخر چه بار میدهد این نونهال اگر ببر آید

9 جدا ز صورت جانان دلا ز دیده چه حاصل اگر شرشک سر آید بهل که دیده برآید

10 سپر به پیش کشم من ز تیر ناز تو حاشا دریغ باشد تیری چنین که بر سپر آید

11 کمر چگونه ندزدد زبار بحر تو نیر چه طاقتی بود آنرا که کوه بر کمر آید