1 چه خواهد کرد با شاهان ندانم که با چون من گدایی عشقت این کرد

2 از اول مهربانی کرد و آنگاه چو با او مهر ورزیدیم کین کرد

3 گدایی بر سر کویت نشسته برفتن آسمانها را زمین کرد

4 چو اسبان کره تند فلک را سر اندر زیر پای آورد و زین کرد

5 ز ما هرگز نیاید کار ایشان چنان مردان توانند این چنین کرد

6 نه صاحب طبع را عاشق توان ساخت نه شیطان را توان روح الامین کرد

7 کسی کز غیر تو دامن بیفشاند کلید دولت اندر آستین کرد

8 تویی ختم نکویان و ز لعلت نکویی خاتم خود را نگین کرد

9 چو از توسیف فرغانی سخن راند همه آفاق پر در ثمین کرد

10 غمت را طبع او زینسان سخن ساخت که گل را نحل داند انگبین کرد