1 ای فرس با تو چه رخ داده که خود باخته‌ای مگر اینگونه که ماتی توشه انداخته‌ای

2 ایهمایون فرس پادشه سدره مقام که چراگاه بهشت است ترا جای خرام

3 نه رکابی ز تو برجاست نه زین و نه لگام مگر ای پیک سبک پا بسر شاه انام

4 تا صیهیل تو همی آمدی ای پیک امید بر همه اهل حرم بود صدای تو نوید

5 کاینک آید ز پی پرسش ما شاه شهید مگر این بار خداوند حرمرا چه رسید

6 اگر آوردۀ ای هدهد فرخنده سیر ز سلیمان و نگینش بر بلقیس خبر

7 ز چه آلوده بخون تاج تو خاکم بر سر راست گو تخت سلیمان شده بر باد مگر

8 آنشهی را که بامرش فکند سایه سحاب خواهد ار آب شود خاک در عالم نایاب

9 طعنه بر لجۀ تیار زند موج سراب دیدۀ کشته مگر تشنه لبش بر لب آب

10 تو که غلطان ز سر زین نگونش دیدی در میان سپه دشمن دونش دیدی

11 ایفرس راست بمن گوی که چونش دیدی تو بچشمان خود آغشته بخونش دیدی

12 بوی خون آید از اینکاکل و یال و تن تو شد مگر کشتۀ رو به شه شیراوژن تو

13 دل افسردۀ من آب شد از دیدن تو فاش گو برق که آتش زده بر خرمن تو