مرا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 936

1 مرا عقیق تو باید شکر چه سود کند مرا جمال تو باید قمر چه سود کند

2 چو مست چشم تو نبود شراب را چه طرب چو همرهم تو نباشی سفر چه سود کند

3 مرا زکات تو باید خزینه را چه کنم مرا میان تو باید کمر چه سود کند

4 چو یوسفم تو نباشی مرا به مصر چه کار چو رفت سایه سلطان حشر چه سود کند

5 چو آفتاب تو نبود ز آفتاب چه نور چو منظرم تو نباشی نظر چه سود کند

6 لقای تو چو نباشد بقای عمر چه سود پناه تو چو نباشد سپر چه سود کند

7 شبم چو روز قیامت دراز گشت ولی دلم سحور تو خواهد سحر چه سود کند

8 شبی که ماه نباشد ستارگان چه زنند چو مرغ را نبود سر دو پر چه سود کند

9 چو زور و زهره نباشد سلاح و اسب چه سود چو دل دلی ننماید جگر چه سود کند

10 چو روح من تو نباشی ز روح ریح چه سود بصیرتم چو نبخشی بصر چه سود کند

11 مرا به جز نظر تو نبود و نیست هنر عنایتت چو نباشد هنر چه سود کند

12 جهان مثال درختست برگ و میوه ز توست چو برگ و میوه نباشد شجر چه سود کند

13 گذر کن از بشریت فرشته باش دلا فرشتگی چو نباشد بشر چه سود کند

14 خبر چو محرم او نیست بی‌خبر شو و مست چو مخبرش تو نباشی خبر چه سود کند

15 ز شمس مفخر تبریز آنک نور نیافت وجود تیره او را دگر چه سود کند