1 چیست‌ گردون‌ کاینقدر در خلق غوغا ریخته سرنگون جامی به خاک تیره صهبا ریخته

2 گرد ما صد بار از صحرای امکان رفته‌اند تا قضا رنگی برای نام عنقا ریخته

3 آه از این حرص جنون جولان که از سعی امل خاک دنیا برده و بر فرق عقبا ریخته

4 قطع امید قیامت‌کن که پاس مدعا در غبار دی هزار امروز و فردا ریخته

5 تا نیفشانی به سر خاک بیابان امید جمع نتوان ‌کرد آب روی صد جا ریخته

6 زیر دیوار که باید منت راحت ‌کشید سایهٔ مو هم شبیخون بر سر ما ریخته

7 حسرت تعمیر بنیاد قناعت داشتیم خاک ما را کرده ‌گِل آب رخ ما ریخته

8 گر مروت مشربی با چین پیشانی مساز از تُنُک‌رویی دم شمشیر خون ها ریخته

9 از ازل‌گمگشتهٔ آغوش یکتای توام تا به‌ کی جویم‌ کف خاکی به‌ دریا ریخته

10 تا ز هر عضوم سجود آستانت‌ گل‌ کند پیکری چون آب می‌خواهم سراپا ریخته

11 تا توانی بیدل از تعظیم دل غافل مباش شیشه‌گر نقد نفس در جیب عنقا ریخته