چه قومی در گذشت از اقبال لاهوری ارمغان حجاز 322

1 دو دسته تیغم و گردون برهنه ساخت مرا فسان کشیده بروی زمانه آخت مرا

2 من آن جهان خیالم که فطرت ازلی جهان بلبل و گل را شکست و ساخت مرا

1 شنیدم مرگ با یزدان چنین گفت چه بی نم چشمن کز گل بزاید

2 چو جان او بگیرم شرمسارم ولی او را ز مردن عار ناید

1 ز رازی معنی قرآن چه پرسی؟ ضمیر ما به آیاتش دلیل است

2 خرد آتش فروزد دل بسوزد همین تفسیر نمرود و خلیل است

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران