نرگسا! چیستت از کمال‌الدین اسماعیل غزل 148

1 نرگسا! چیستت که پنداری دوش برخاستی ز بیماری

2 نیست پیدا ز ناتوانی تو حالت خواب تو ز بیداری

3 در خمار شبانه یی زیرا جام داری و باده نگساری

4 چشم برره نهاده چون نگری گر نه در انتظار دلداری؟

5 از خیار آتش ارتواند جست تو بعینه از آن نمو داری

6 ز مردین شمع در زرین لگنی لیک در حالت نگو ساری

7 با صبا از سرکرشمه و ناز خیزد از اشک ابر آزاری

8 خاک پایی و از دماغ تهی برشکسته کلاه جبّاری

9 اشک خیزد زچشم و چشم تو باز خیزد از اشک ابر آزاری

10 باد در سر گرفته یی، رسدت که جوانیّ و خوب وزر داری