1 بر خسته‌ای ملامت چندین چه می‌پسندی؟ کورا نظر بپوشد شوخی به چشم‌بندی

2 ای خواجهٔ فسرده، خوبی دلت نبرده گر درد ما بنوشی، بر درد ما نخندی

3 چون پسته لب ببستم از ذکر شکر او زان شب که نقل کردیم آن پسته‌های قندی

4 در دست کوته ما مهر زر ار نبیند کی سر نهد به مهری؟ سروی بدان بلندی

5 دیگر به هیچ آبی در بار و بر نیاید شاخ سکون و صبرم، کز بیخ و بن بکندی

6 هرکس حکایت خود اندر نبشت، لیکن چون اوحدی که داند سر نیازمندی؟