1 با رخت شب چراغ نتوان کرد بی رخت سینه داغ نتوان کرد

2 پیش تو آفتاب نتوان جست روز روشن چراغ نتوان کرد

1 چنانی در نظر نظارگان را که رونق بشکنی مه پارگان را

2 چنان نالان همی گردم به کویت که دل خون می شود نظارگان را

1 آباد نشد دل که خراب پسران شد حسن پسران آفت صاحب نظران شد

2 بس دانه دلها که ز تن برد به تاراج آن مور که بر گرد لب ساده دلان شد