1 گه از می تلخ می کن آن دو لعل شکرافشان را که تا هر کس به گستاخی نبیند آن گلستان را

2 کنم دعوی عشق یار و آنگه زو وفا جویم زهی عشق ار به رشوت دوست خواهم داشتن آن را

1 عاشقان را گه گهی از رخ نوایی تازه کن خستگان را گه گه از پاسخ جفایی تازه کن

2 غمزه را آشفته ساز و خون ما بر خاک ریز خنده را بر لب گمار و خون بهایی تازه کن

1 تا جان مرا از لب لعل تو خبر شد قوت دل ریشم همگی خون جگر شد

2 گلگون شده بد روی من از اشک عقیقی از خاک درت کاه رخم باز چو زر شد