زصید من چه شود گر عنان از طبیب اصفهانی غزل 159

1 زصید من چه شود گر عنان بگردانی عنان ز صید من ناتوانی بگردانی

2 زگلبنی که برو بلبل آشیان بستی گلش چو ریخت مباد آشیان بگردانی

3 سزد چو رفته ام از خود گر آشیان مرا بگرد باغ تو ای باغبان بگردانی

4 دلم ز وعده وصلت قرار چون گیرد که سست عهدی هر دم زبان بگردانی

5 گمان مبر که بهیچ آستانه ره یابم اگر تو راهم ازین آستان بگردانی

6 طبیب چند نشینی بفکر سود و زیان خوش آنکه روی ز سود و زیان بگردانی