چه سروست آن که بالا می‌نماید از سعدی شیرازی غزل 274

1 چه سروست آن که بالا می‌نماید عنان از دست دل‌ها می‌رباید

2 که زاد این صورت منظور محبوب از این صورت ندانم تا چه زاید

3 اگر صد نوبتش چون قرص خورشید ببینم آب در چشم من آید

4 کس اندر عهد ما مانند وی نیست ولی ترسم به عهد ما نپاید

5 فراغت زان طرف چندان که خواهی وزین جانب محبت می‌فزاید

6 حدیث عشق جانان گفتنی نیست و گر گویی کسی همدرد باید

7 درازای شب از ناخفتگان پرس که خواب آلوده را کوته نماید

8 مرا پای گریز از دست او نیست اگر می‌بنددم ور می‌گشاید

9 رها کن تا بیفتد ناتوانی که با سرپنجگان زور آزماید

10 نشاید خون سعدی بی سبب ریخت ولیکن چون مراد اوست شاید