چه روح افزا و راحت باری از خاقانی شروانی غزل 132

1 چه روح افزا و راحت باری ای باد چه شادی بخش و غم برداری ای باد

2 کبوتروارم آری نامهٔ دوست که پیک نازنین رفتاری ای باد

3 به پیوند تو دارم چشم روشن که بوی یوسف من داری ای باد

4 به سوسن بوی و توسن خوی ترکم پیام راز من بگزاری ای باد

5 بگوئی حال و باز آری جوابم که خاموش روان گفتاری ای باد

6 به خاک پای او کز خاک پایش سرم را سرمهٔ چشم آری ای باد

7 به زلف او که یک موی از دو زلفش بدزدی و به من بسپاری ای باد

8 من از زلفش سخن راندن نیارم تو بر زلفش زدن چون یاری ای باد

9 دلم زنهاری است آنجا، در آن کوش که باز آری دل زنهاری ای باد

10 گر او نگذارد آوردن دلم را درو آویزی و نگذاری ای باد

11 چنان پنهانی و پیداست سحرت که خاقانی توئی پنداری ای باد