چه شوری بود یاران بر سر دل
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 چه شوری بود یاران بر سر دل ز غم گوئی سرشته پیکر دل
2 نریزد ساقی بزم محبت بجز خوناب غم در ساغر دل
3 بجز سوزش نسازد هیچ باطبع گلستان خلیل است آذر دل
4 بر آتش پارهها برمیفشاند مگر بال سمندر شد پر دل
5 نشد افسرده ز آب هفت دریا چه آتش بود اندر مجمر دل
6 حمل جز برج ناری نیست گوئی اثر هم جز وبال از اختر دل
7 بسوز نار دوزخ خندد اسرار جهدگر یک شرار از اخگر دل