چه غفلت یارب از تقریر یأس از بیدل دهلوی غزل 1139

1 چه غفلت یارب از تقریر یأس انجام می‌خیزد که دل تا وصل می‌گوید ز لب پیغام می‌خیزد

2 خیال چشم او داری طمع بگسل ز هشیاری که اینجا صد جنون از روغن بادام می‌خیزد

3 چسان بیتابی عاشق نگیرد دامن حیرت که از طرز خرامش ‌گردش ایام می‌خیزد

4 ز جوش خون دل بر حلقهٔ آن زلف می‌لرزم که توفان شفق آخر ز قعر شام می‌خیزد

5 ز بزم می‌پرستان بی‌توقف بگذر ای زاهد که آنجا هرکه بنشبند ز ننگ و نام می‌خیزد

6 کرم درکار تست ای بی‌خبر ترک فضولی‌کن که از دست دعا برداشتن ابرام می‌خیزد

7 نه اشک اینجا زمین‌فرساست نی آهی هوا پیما غبار بی‌عصاییها به این اندام می‌خیزد

8 سخن در پرده خون‌سازی به است از عرض اظهارش که از تحسین این بی‌دانشان دشنام می‌خیزد

9 جنون آهنگ صید کیست یارب مست بیتابی که چون زنجیر، شور از حلقه‌های دام می‌خیزد

10 عروج عشرت است امشب ز جوش خم مشو غافل که صحن خانهٔ مستان به سیر بام می‌خیزد

11 نفس سرمایه‌ای بیدل ز سودای هوس بگذر سحر هم از سر این خاکدان ناکام می‌خیزد