ای دل چه شد که خشک و تر غم از حسین خوارزمی غزل 272

1 ای دل چه شد که خشک و تر غم بسوختی جانهای ما ز آه دمادم بسوختی

2 آتش بهفت خیمه گردون زدی ز آه وز ناله چار گوشه عالم بسوختی

3 صبر و قرار و جان و دل من ز هجر دوست بر هم زدی و آن همه در هم بسوختی

4 درد ترا طبیب دوا چون کند که تو جان هزار عیسی مریم بسوختی

5 گفتم که مرهمی بنهی بر جراحتم آن هم بجای دادن مرهم بسوختی

6 آخر چه شد حسین که از دود آه خویش کشت امید و دوده او هم بسوختی