1 چه دولت است که من نامت از ادب گیرم ز شرم دست تهی دامنی به لب‌گیرم

2 به عشق اگر همه تن غوطه‌ام دهند به قیر چوداغ لاله سحرها به طوف شبگیرم

3 به این زبان که چو شمعم دماغ می‌سوزد خموش‌ا اگر نشوم انجمن به تب‌گیرم

4 خمار اگر نشود ننگ مجلس آرایی به مستی حلب شیشه‌گر حلب‌گیرم

5 غم وراثت آدم نخورده‌ام چندان که راه خلد به امید این نسب‌ گیرم

6 ندارم این همه رغبت به لذت دنیا که ننگ آتشک از بوی این جلب گیرم

7 چو موی چینی از اقبال من چه می‌پرسی عنان به شام شکسته‌ست سعی شبگیرم

8 خوشست چشم بپوشم ز نقش‌کار جهان هزار نسخه به این نقطه منتخب‌گیرم

9 ز طرف مشرب مستان خجل شوم بیدل دمی‌که هفت فلک برگی از عنب‌گیرم