چه نیکبخت کسانی که اهل از سعدی شیرازی قصیده 19

1 چه نیکبخت کسانی که اهل شیرازند که زیر بال همای بلندپروازند

2 به روزگار همایون خسرو عادل که گرگ و میش به توفیق او هم‌آوازند

3 مظفرالدین سلجوقشاه کز عدلش روان تکله و بوبکر سعد می‌نازند

4 خدای را به تو خلق نعمتیست چنان کز او به شکر دگر نعمتش نپردازند

5 سزای خصم تو گیتی دهد که سنگ خلاف از آسمان به سر خویشتن بیندازند

6 بلاغت ید بیضای موسی عمران به کید سحر چه ماند که ساحران سازند؟

7 دعای صالح و صادق رقیب جان تو باد که اهل پارس به صدق و صلاح ممتازند