1 چه نیرنگست یارب در تماشاگاه تسخیرم که آواز پر طاووس می‌آید به زنجیرم

2 دلم یک ذره خالی نیست از عرض مثال من بهارم هر کجا رنگیست می‌نازد به تصویرم

3 کتاب صلح کل ناز عبارت برنمی‌دارد ز بخت ما و من چون خامشی صافست تقریرم

4 به دام حیرت صیادکو اندیشهٔ فرصت چکیدن در شکست رنگ دارد خون نخجیرم

5 سری در خویش دزدیدم به فکر حلقهٔ زلفی دهان مارگل کرد از گریبان گلوگیرم

6 سراپایم خطی داردکه خاموشیست مضمونش قضاگویی به ‌کلک موی چینی ‌کرد تحریرم

7 چو موج‌گوهرم باید زمینگیر ادب بودن برش قطع روانی‌ کرده است از آب شمشیرم

8 چه سازم سستی طالع زخویشم برنمی‌آرد وگرنه چون مژه در پر زدنها نیست تقصیرم

9 غبار حسرتم وامانده از دامان پروازی دهد هرکس به بادم می‌تواند کرد تعمیرم

10 ز ساز هستی‌ام با وضع حیرانی قناعت‌کن نفس در خانهٔ نقاش گم کرده‌ست تصویرم

11 نشاند آخر هجوم غفلتم در خاک نومیدی به‌رنگ خواب‌با واماندگی بوده‌ست تغییرم

12 ز بی‌قدری ندارم اعتبار نقطهٔ جهلی کتاب آسمان دانستم و این است تفسیرم

13 گهی از شوق می‌بالم‌گهی از درد می‌کاهم نوای‌گفت وگو پیرایهٔ چندین بم و زیرم

14 بقدر بیخودی دارم شکار عافیت بیدل چو آه شمع یکسر رنگ می‌باشد پر تیرم