ما رخت دل ز کعبه به بتخانه از قدسی مشهدی غزل 361

1 ما رخت دل ز کعبه به بتخانه برده‌ایم چون می، ز شیشه راه به پیمانه برده‌ایم

2 از عشق پی به حسن برد هرکسی و ما از نور شمع، راه به پروانه برده‌ایم

3 می‌گردد از حباب، سبکتر به روی می این ساغر گران که به میخانه برده‌ایم

4 از اشک خود که آبله دل بود تمام بهر کبوتران حرم، دانه برده‌ایم

5 ناآشناتریم ز هرکس گمان بری ما عرض آشنایی بیگانه برده‌ایم