ما حرف سود خویش برای زیان از قدسی مشهدی غزل 399

1 ما حرف سود خویش برای زیان زدیم خرمن چو گل به نیت باد خزان زدیم

2 من بعد، ما و حلقه رندان، چه سود کرد چندان که حلقه بر در هفت آسمان زدیم

3 طول امل درازتر از روزگار بود در زلف یار، دست ز کار جهان زدیم

4 ما را حجاب دام، نفس در قفس شکست یک بار اگر به سهو، دم از آشیان زدیم