مائیم و فراق دیده ای چند از طبیب اصفهانی غزل 70

1 مائیم و فراق دیده ای چند بار غم دل کشیده ای چند

2 وارسته زنام و فارغ از ننگ از دام بلا رمیده ای چند

3 از شور جنون بکوه و صحرا سیلاب صفت دویده ای چند

4 از بخت سیه ز زندگانی چون شمع، طمع بریده ای چند

5 صدبار بکوچه ملامت چون اشگ بسر دویده ای چند

6 در گوشه غم هزار ناله از پرده دل شنیده ای چند

7 از باده عشق گشته سرمست در میکده آرمیده ای چند

8 از بیم فریب عقل بر خویش افسوس جنون دمیده ای چند

9 ازمزرع عشق دانه خورده از دام هوس رمیده ای چند

10 پیراهن خود برنگ لاله در خون جگر کشیده ای چند

11 افسوس طبیب روزگارت شد تیره ز نور دیده ای چند