ما باده را بنغمه از بابافغانی شیرازی غزل 437

1 بسوی من نظر مهر نیست ماه مرا هنوز آن غرورست کج کلاه مرا

2 هزار پاره ی الماس از گلم سر زد اثر هنوز نه پیداست برق آه مرا

1 دیوانه ام مرا سخن واژگون بسست در نامه ام حکایت عشق و جنون بسست

2 یکچند نیز ناله ی ما می توان شنید ای مست عیش زمزمه ی ارغنون بسست

1 آبی که بسته اند بدلها دهان تست نقدی که آن بدست نیاید میان تست

2 آتش زند به دامن دلها هزار بار این خال نیلگون که به کنج دهان تست