چند گردیم درین دیر از بابافغانی شیرازی غزل 378

1 چند گردیم درین دیر کهن پیر شدیم آنقدر بیهده گشتیم که دلگیر شدیم

2 کس ندیدیم که تلخی نشنیدیم ازو گرچه با پیر و جوان چون شکر و شیر شدیم

3 هر کجا دیده ی امید گشودیم بصدق بیشتر از همه آنجا هدف تیر شدیم

4 تا کی از همدمی خلق توان دید جفا بگسلیم از همه پیوند نه زنجیر شدیم

5 اثرش آتش دل بود و ثمر قطره ی اشک آنکه عمری ز پی لعبت کشمیر شدیم

6 این چه دامست و چه صیاد که با شیردلان بهوا داری آن سلسله نخجیر شدیم

7 راه اگر راست فغانی و اگر نقش خطاست همچنان بر اثر خامه ی تقدیر شدیم