با خویش همیشه ما در جنگ زدیم از کلیم رباعی 84

1 دل که چون نرگس مستت بشراب افتادست دفتر معرفت ماست در آب افتادست

2 ما زآغاز و زانجام جهان بیخبریم اول و آخر این کهنه کتاب افتادست

1 چشمت بفسون بسته غزالان ختن را آموخته طوطی ز نگاه تو سخن را

2 پیداست که احوال شهیدانش چه باشد جائیکه بشمشیر ببرند کفن را

1 جا نیابی اگر ایدل گله بیجا چیست تو که پروانه بزمی هوس اینها چیست

2 سازگار همه طبع ار نبود، عیبی نیست پنبه را آرزوی همدمی مینا چیست