ما سرّ کن فکانیم ما را که میشناسد
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
1 ما سرّ کن فکانیم ما را که میشناسد از دیدها نهانیم ما را که میشناسد
2 هر چند بر زمینیم با خاک ره نشینیم برتر ز آسمانیم ما راکه میشناسد
3 ما همنشین ناریم از خلق بر کناریم هر چند در میانیم ما راکه میشناسد
4 ما جان جان جانیم از جسم بر کرانیم بیرون ازین جهانیم ما راکه میشناسد
5 از نام ما مگوئید وز ما نشان مجوئید بی‌نام و بی‌نشانیم ما راکه میشناسد
6 در هر جهت مپوئید و اندر مکان مجوئید بیرون ز هر مکانیم ما راکه میشناسد
7 ما را مکان نباشد ما را زمان نباشد برتر ازین و آنیم ما راکه میشناسد
8 ما عاقلان مستیم ما نیستان هستیم اقرار منکرانیم ما راکه میشناسد
9 کم گوی فیض اسرار دُر در صدف نگه‌دار ما بحر بیکرانیم ما را که میشناسد
ادامه توضیحات شاعر