ما سرّ کن فکانیم ما را که از فیض کاشانی غزل 286

1 ما سرّ کن فکانیم ما را که میشناسد از دیدها نهانیم ما را که میشناسد

2 هر چند بر زمینیم با خاک ره نشینیم برتر ز آسمانیم ما راکه میشناسد

3 ما همنشین ناریم از خلق بر کناریم هر چند در میانیم ما راکه میشناسد

4 ما جان جان جانیم از جسم بر کرانیم بیرون ازین جهانیم ما راکه میشناسد

5 از نام ما مگوئید وز ما نشان مجوئید بی‌نام و بی‌نشانیم ما راکه میشناسد

6 در هر جهت مپوئید و اندر مکان مجوئید بیرون ز هر مکانیم ما راکه میشناسد

7 ما را مکان نباشد ما را زمان نباشد برتر ازین و ‌آنیم ما راکه میشناسد

8 ما عاقلان مستیم ما نیستان هستیم اقرار منکرانیم ما راکه میشناسد

9 کم گوی فیض اسرار دُر در صدف نگه‌دار ما بحر بیکرانیم ما را که میشناسد