مائیم چنین تشنه از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 27

1 آب ما می رود بجو دریاب عین ما را بجو نکو دریاب

2 جام بستان و باده را می نوش خم می می نگر سبو دریاب

1 دُرد دردش خورده ام تا صاف درمان یافتم دل ز جان برداشتم تا وصل جانان یافتم

2 کار جمعی شد پریشان در هوای زلف او گرچه من جمعیت از زلف پریشان یافتم

1 رفت آن جانان ما از دست ما از دریغا دلبر سر مست ما

2 او برفت و پای او نگشوده‌ایم تا ابد زلفش بود پا‌بست ما