ما لاغریم گر کمر یار نازکست از غالب دهلوی غزل 71

1 ما لاغریم گر کمر یار نازکست فرقی ست در میانه که بسیار نازکست

2 دارم دلی ز آبله نازک نهادتر آهسته پا نهم که سر خار نازکست

3 از جنبش نسیم فرو ریزدی ز هم ما را چو برگ گل در و دیوار نازکست

4 باناله ام ز سنگ دلیهای خود مناز غافل قماش طاقت کهسار نازکست

5 زحمت کشید و آن مژه برگشت همچنان ما سخت جان و لذت آزار نازکست

6 رسواییی مباد خودآرایی ترا گل پر مزن که گوشه دستار نازکست

7 ترسم تپش ز بند برون افگند مرا تاب کمند کاکل خمدار نازکست

8 از جلوه ناگداختن و رو نساختن آیینه را ببین که چه مقدار نازکست

9 می رنجد از تحمل ما بر جفای خویش هان شکوه ای که خاطر دلدار نازکست

10 از ناتوانی جگر و معده باک نیست غالب دل و دماغ تو بسیار نازکست