گستاخ گشته ایم غرور جمال از غالب دهلوی غزل 297

1 گستاخ گشته ایم غرور جمال کو؟ پیچیده ایم سر ز وفا گوشمال کو؟

2 تا کی فریب حلم خدا را خدا نه ای آن خوی خشمگین و ادای ملال کو؟

3 برگشته ام ز مهر و نمی گیریم به قهر دارم دو صد جواب ولی یک سؤال کو؟

4 یا می گسست صحبت و یا می فزود ربط لیکن مرا ملال و ترا انفعال کو؟

5 خواهی که برفروزی و سوزی درنگ چیست؟ خواهم که تیز سوی تو بینم مجال کو؟

6 گر گفته ایم کشتن و بستن به ما مخند ما را تدارکی به سزا در خیال کو؟

7 داغم ز رشک شوکت صنعان ولی چه سود آن دستگاه طاعت هفتاد سال کو؟

8 من بوسه جوی و تو به سخن داریم نگاه لب تشنه با گهر چه شکیبد زلال کو؟

9 دل فتنه جوی و فرصت تکمیل عشق نیست هنگامه سازی هوس زود بال کو؟

10 لب تا جگر ز تشنگیم سوخت در تموز صاف شراب غوره و جام سفال کو؟

11 در باده طهور غم محتسب کجا؟ در عیش خلد آفت بیم زوال کو؟

12 غالب به شعر کم ز ظهوری نیم ولی عادل شه سخن رس دریا نوال کو؟