1 بی وجه نمی گریم گریه سببی دارد بر حال دلم گریان حال عجبی دارد

2 آن شوخ کمان ابرو با من نزند حرفی افکند بابرو چین گویا غضبی دارد

3 تا زنده بود هرگز از جان نکشد منت هرکس که بدل ذوقی از نوش لبی دارد

4 جنت طلبد زاهد ما روضه کویت را از بخت بقدر خود هرکس طلبی دارد

5 از حال دلم بی خود ای شمع چه می پرسی دور از مه رخسارت روزی چو شبی دارد

6 پا کرده ز سر آید هر دم بسر کویت طفلست در اشکم اما ادبی دارد

7 خوانند فضولی را گه عاشق و گه عارف مشهور جهانست او هر جا لقبی دارد