ما چو پروانه نسوزیم به داغ از قدسی مشهدی غزل 441

1 ما چو پروانه نسوزیم به داغ غلطی شمع در محفل ما سوخت دماغ غلطی

2 روز ما را ز شب تیره جدا نتوان کرد صبح برکرده ز خورشید، چراغ غلطی

3 در ره عشق گذشتم ز خرد، گام نخست که نیندازم از ره به سراغ غلطی

4 مرده ساقی عشقم که به صد گردش جام از حریفم ننوازد به ایاغ غلطی

5 شکر لله که ز سودای تو گرم است دلم نیستم سوخته چون لاله به داغ غلطی

6 خویش را در دل صحرای جنون گم کردم عقل در یافتنم سوخت دماغ غلطی