1 داریم در زمانه بد طالع زبون طالع چنین زمانه چنان چون کنم چون

2 خور نیست هر سحر پی آزار ما فلک دستی ز آستین جفا می کند برون

3 کم دیده ایم بر رخ زرد و سرشگ آل رنگ ترحم از روش چرخ نیلگون

4 خون می رود ز دیده ما بس که چون شفق بی مهری فلک دل ما کرده است خون

5 ما دون نه ایم گر نکند میل دور نیست با غیر جنس خود نه عداوت سپهر دون

6 فرهاد دید رحمت سیر ره بلا پیچید پای عجز بدامان بیستون

7 از ذکر جور دور فضولی ترا چه سود کم گوی نگشته که از آن غم شود فزون