1 نه خانقاه نشین می شویم و نی مرتاض که می فروش کریم است و جام می فیاض

2 جز این ادیب نگوید به ما که چون طفلان روان کنید سواد و سیه کنید بیاض

3 درازی شب ما گو به هر دم افزون شو بریده دست که زلف تو را کند مقراض

4 به خانه ای که عیادت علاج بیمار است کم از دوای طبیبان نمی شود امراض

5 نه بو به سنبل آهش نه رنگ با گل اشک دلی که جلوه حوری نباشدش به ریاض

6 دهن ز خنده رسد تا به گوش مستان را در آن صباح که مخمور می کند اعراض

7 سخن بگوی که در طبع می کند تأثیر چو خالص است «نظیری » حکایت از اغراض