هشیاریم از یاد تو بیهوش از اسیر شهرستانی غزل 534

1 هشیاریم از یاد تو بیهوش برآورد بیهوشیم از خویش قدح نوش برآورد

2 هر جا که تماشای رخت باغ نظر شد حیرت چقدر گل که ز آغوش برآورد

3 در دیده صاحبنظران موج غبار است سروی که سر از گلشن آغوش برآورد

4 پنهان ز اسیر تو شبی جام گرفتم خوش زمزمه ها از لب خاموش برآورد