1 تهی زخویشم و سرشار آن چنان از دوست که گر زپوست برآیم هر آن چه بینی اوست

2 زمن مپرس بد و نیک وضع عالم را که هرچه در نظر آید مرا تمام نکوست

1 حالی دارم پریش و وضعی درهم مرغی دلی مبتلای دام دو صد غم

2 از ستم آسمان و کید مه و مهر روزم جمله شب است و شب همه مظلم

1 عید است و کرده دلبر من دست و پا خضاب خوش رنگ تازه ریخته از بهر دل بر آب

2 دارد برای بردن دل، شیوه ها به چشم ریزد بر آب رنگ و بَرَد دل ز شیخ و شاب