ما بار تن ز کوی وصال تو از حسین خوارزمی غزل 170

1 ما بار تن ز کوی وصال تو می بریم وز بهر توشه عشق جمال تو میبریم

2 تا دوست را ز دوست بود یادگارئی دل با تو میدهیم و خیال تو میبریم

3 دلهای ما بدام بلا میشود اسیر هردم که نام دانه خال تو میبریم

4 چون مصریان بضاعت ما تنگ شکر است زیرا که نکته ای ز مقال تو میبریم

5 مانند خضر چاشنی چشمه حیات از لفظ همچو آب زلال تو میبریم

6 ننگ وجود خویشتن از روی مسکنت از خاک آستان جلال تو میبریم

7 جانا حسین هست مقیم درت ولیک بار بدن ز بیم ملال تو می بریم