1 خوب‌رویان چون سپاه غمزه را رو می‌دهند منصب شمشیر داری را به ابرو می‌دهند

2 بس که خو دارند با سنگ جفا دیوانگان شیشه دل را به دست طفل بدخو می‌دهند

3 دیده‌اند آنان که سودای سر زلف تو را هر دو عالم در بهای یک سر مو می‌دهند

4 هست گیرا گرچه خال اما کمندانداز نیست پیچ و تاب و سرکشی‌ها را به گیسو می‌دهند

5 بس که از راحت گریزانند مجروحان ناز روز تا شب زخم شمشیر تو را بو می‌دهند

6 نقد دل را گر به خال او دهم منعم مکن منعمان دائم زر خود را به هندو می‌دهند

7 از بزرگان خانه‌بردوشان به جایی می‌رسند موج را دریادلان قصاب، پهلو می‌دهند