خوب می دانم وفا از خود از فضولی بغدادی غزل 140

1 خوب می دانم وفا از خود جفا از یار خود زآنکه او در کار خود خوبست و من در کار خود

2 بگذر از آزارم ای بدخواه بر خود رحم کن ور نه می سوزم ترا با آه آتشبار خود

3 برق آه آتشینم می گدازد سنگ را می دهد بدخواه در آزار من آزار خود

4 من کیم تا افکند آن سرو بر من سایه کاش بگذارد مرا در سایه دیوار خود

5 می کند هر لحظه روزم را سیاه از دود آه می کشم صد آه هر دم از دل افکار خود

6 ای که از دست دلم هر دم شکایت می کنی گر نمی خواهی بر افشان طره طرار خود

7 کرده ام اکرار جان دادن فضولی در رهش گر کشندم بر نخواهم گشت از اقرار خود