1 ما سر بر آستان در یار می‌نهیم پا در حریم کعبه احرار می‌نهیم

2 هر لحظه صد گناه و خطا می‌کنیم باز چشم امید بر کرم یار می‌نهیم

3 چون کاف کوه قاف شکافد اگر نهند باری که ما بر این دل افکار می‌نهیم

4 چون شادی وصال تو ما را نداد دست دل بر غم فراق تو ناچار می‌نهیم

5 اول به آب دیدهٔ خود غسل می‌کنیم آنگاه بر درت لب و رخسار می‌نهیم

6 تا سر بر آستانت نهادیم پای فقر بر هفت فرق گنبد دوار می‌نهیم

7 ز انفاس تست مجلس ما مشک‌بوی و ما تهمت به ناف آهوی تاتار می‌نهیم

8 روی خلاص هست ز بند بلا حسین چون دل بدان دو طرّهٔ طرّار می‌نهیم