ما را زباغ حسن تو حسرت ثمر از فیض کاشانی غزل 112

1 ما را زباغ حسن تو حسرت ثمر بس است از قلزم غم تو محبت گهر بس است

2 گلزار وصل نبود اگر خار غم خوش است از کشت عمر حاصل ما اینقدر بس است

3 دوزخ چه حاجتست چو یک آه برکشم سوزیم پاک سوخته را یک شرر بس است

4 میزان چه میکنیم حساب از چه میدهیم قانون عشق و کرده ما درنظر بس است

5 ساقی بیار باده شکستیم توبه را آمد بهار خوردن غم این قدر بس است

6 تا کی دریم پردهٔ ناموس زیر دلق یکباره پرده برفکنیم از حذر بس است

7 آسوده باش فیض که در محشرت شفیع سودای عشق در سرو آه سحر بس است