ما که در بادیه عشق تو سرگردانیم از حسین خوارزمی غزل 140

1 ما که در بادیه عشق تو سرگردانیم کعبه کوی ترا قبله دلها دانیم

2 چشم ما گر همه با ناوک محنت دوزند دیده بر دوختن از دیده تو نتوانیم

3 کوی تو کعبه و دیدار تو عید اکبر کیش ما این که در آن عید ترا قربانیم

4 عوض کوی تو گر روضه رضوان بدهند هم بخاک سر کوی تو که ما نستانیم

5 داغها بر جگر ماست چو لاله لیکن به نسیمی ز وصال تو گل خندانیم

6 ما گدای در یاریم ولیکن چو حسین اندر اقلیم وفاداری او سلطانیم