از کوی تو ای نگار زاری از خاقانی شروانی رباعی 211

1 به دو میگون لب و پسته دهنت به سه بوس خوش و فندق شکنت

2 به زره پوش قد تیر وشت به کمان‌کش مژهٔ تیغ زنت

1 انصاف در جبلت عالم نیامده است راحت نصیب گوهر آدم نیامده است

2 از مادر زمانه نزاده است هیچکس کوهم ز دهر نامزد غم نیامده است

1 بس لابه که بنمودم و دل‌دار نپذرفت صد بار فغان کردم و یک‌بار نپذرفت

2 از دست غم هجر به زنهار وصالش انگشت زنان رفتم و زنهار نپذرفت