ما درس سحر در ره میخانه از حافظ شیرازی غزل 371

1 ما درس سحر در ره میخانه نهادیم محصول دعا در ره جانانه نهادیم

2 در خرمن صد زاهد عاقل زند آتش این داغ که ما بر دل دیوانه نهادیم

3 سلطان ازل گنج غم عشق به ما داد تا روی در این منزل ویرانه نهادیم

4 در دل ندهم ره پس از این مهر بتان را مهر لب او بر در این خانه نهادیم

5 در خرقه از این بیش منافق نتوان بود بنیاد از این شیوه رندانه نهادیم

6 چون می‌رود این کشتی سرگشته که آخر جان در سر آن گوهر یک دانه نهادیم

7 المنة لله که چو ما بی‌دل و دین بود آن را که لقب عاقل و فرزانه نهادیم

8 قانع به خیالی ز تو بودیم چو حافظ یا رب چه گداهمت و بیگانه نهادیم