بسوختیم زبیداد چرخ از ملک‌الشعرا بهار غزل 290

1 بسوختیم زبیداد چرخ و خواهد سوخت کسی که علم فراموش کرد و جهل آموخت

2 بگو به سایهٔ دیوار دیگران خسبد کسی که خانهٔ خود را به دیگران بفروخت

3 وطن زکید اجانب درون آتش و ما به سر زنیم و بنالیم از اینکه آمل سوخت

4 شکافتیم و دربدیم و سوختیم ز جهل به زیب پیکر ما گر جهان قبایی دوخت

5 بود زخون فقیرآنکه شربتی نوشید بود ز مال یتیم آنکه ثروتی اندوخت

6 درین میانه بهارا نصیب رنجبر است به هر کجا که ز بیداد آتشی افروخت