ما ندیدیم به جز چشم تو خونخوار دگر از غبار همدانی غزل 41

1 ساقیا خیز که من نیز برآن برخیزم که به جامی ز سر جان و جهان برخیزم

2 خرم آنروز که دیوانه وش اندر طلبت با دو صد سلسله از اشک روان برخیزم

1 فریاد که آتش نهانم افتاد به مغز استخوانم

2 سوز دل و آتش درونم افکنده شرر به خانمانم

1 ای سلسله زلفت سرمایۀ رسوایی باز آی که رسوا کرد ما را دل شیدایی

2 بی سلسلۀ زلفت دانی که چها کردست تاریک شب هجران با این سر سودایی